W dniach 01-08 czerwca byłam na wakacjach na Bałkanach. Piękne widoki, świetni ludzie, ale oczywiści nie cały czas było tak kolorowo.

Lot był bardzo przyjemny, mieliśmy go ok. 16 więc nie musieliśmy zrywać się rano na samolot. W Podgoricy byliśmy już po godzinie i przewieźli nas do hotelu. Nocowaliśmy tam, a następnego dnia wyjechaliśmy na objazdową wycieczkę po Albanii i Grecji. 

Albania jest jeszcze "prymitywnym" krajem, można zauważyć jeszcze ludzi których głównym transportem są zwierzęta tj. osiołki. Jest tam bardzo tanio, a główną walutą są leki.

Dowiedziałam się bardzo dużo o historii tego kraju m.in o reżimie. Pozostałością jest cała masa bunkrów. 

Hej

Długo męczyłam się z samonieakceptacją i było to naprawdę uciążliwe. Miałam problemy z komunikacją z ludźmi, z chodzeniem do szkoły i w ogóle powiedzeniem czegoś publicznie, bo bałam się zwrócić na siebie uwagę innych ludzi. Bałam się, że będą mnie oceniać, że źle wypadnę, że skompromituje się. Nie zauważałam, że ludzie mnie lubią bo byłam zaślepiona swoimi kompleksami. W pewnym momencie zaczęłam się naprawdę źle czuć sama ze sobą i musiałam coś z tym zrobić. Najpierw zaczęłam się zastanawiać co naprawdę ze mną jest nie tak, czy tak jestem tak zła jak sama sobie wmawiam. W tym czasie słuchałam dużo muzyki i było kilka piosenek, które naprawdę mi pomogły.

Szczególnie te dwa utwory wpłynęły na moje życie. Mam do nich ogromny sentyment, ale naprawdę sprawiły, że byłam wtedy silniejsza i mogłam walczyć ze swoimi zmorami.

Hej

 Poruszam znów ważny dla mnie temat i nie wiem czy mi to wyjdzie, ale chcę to zrobić bo brakuje mi w Polsce osób, które by w normalny sposób poruszały takie tematy. Jest kilka osób, które wybiły się na tym, że ujawnili się ze swoją orientacją, ale hej ja jestem tu dla was i całkowicie tylko po to żeby podzielić się z wami moja historią. Rozwiązując wszelkie niejasności.. tak jestem osobą bisexualną i aromantyczną.

 To jak odkryłam, że lubię obie płci było to już dosyć dawno. Chłopców zawsze uważałam za atrakcyjnych i przez większość czasu tak było dopóki gdzieś na początku gimnazjum zaczęłam się zastanawiać jak to by było jeśli pocałowałabym swoją koleżankę, którą darzyłam sympatią. Był to okres w którym zastanawiałam się czy na pewno wiem kim jestem, ale nadal to były początki gimnazjum dopiero odkrywałam swoja seksualność i zostawiłam to w sytuacji "ok zobaczymy jak to się rozwinie". Moimi rodzicami też nie przejmowałam się za bardzo, bo nigdy nie byli homofobami i nie stresowałam się tym, że rodzice mnie odrzucą (podkreślam rodzice, a nie rodzina). W tym czasie pojawiło się dwóch chłopaków w moim życiu i nie zastawiałam się nad tym do końca gimnazjum. Trzecia klasa była przełomowa, bo ze wszystkiego się zwierzyłam mojej przyjaciółce i ona mnie zaakceptowała. Wtedy każde moje słowo wypowiedziane na temat dziewczyny, której mi się podobała nie było odebrane z wrogością tylko ona jeszcze próbowała mnie wspierać. To był czas w którym ja siebie zaakceptowałam i teraz żyje zgodnie ze swoją naturą. Oczywiście nie afiszuję się z tym, bo wiem, że niektórym może to przeszkadzać ale moi najbliżsi o tym wiedzą i nie przeszkadza im to. W szkole nigdy nie powiedziałam otwarcie, że jestem bi, ale nie ukrywam tego gdy podoba mi się jakaś dziewczyna i zostawiam to do przemyślenia moim znajomym.

Hei

 Zawsze chciałam się z wami podzielić moimi przemyśleniami na jakiś temat, ale nigdy nie miałam jak więc stwierdziłam, że stworzę serię. Mam nadzieję, że spodoba wam się taka forma. Jeszcze nigdy nie prowadziłam własnej serii i bardzo chcę, żeby to się udało.

 Po kilku słowach wstępu chciałabym przejść do konkretnego tematu. Ostatnio na twitterze było głośno na temat zdjęć Madison Beer, na których było widać krew na jej stroju kąpielowym. Ludzie zaczęli komentować, że to jest obrzydliwe i niechlujne.